پیش بینی رضایت زناشویی از روی متغیرهای سبک های دلبستگی و باورهای ارتباطی کارمندان دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده هدف از این پژوهش پیش بینی رضایت زناشویی ازروی متغیرهای سبک های دلبستگی و باورهای ارتباطی با کنترل متغیرهای سن، جنس، مدت زمان ازدواج، تعداد فرزندان و سلامت روان می باشد. برای دست یافتن به این منظور در میان کارمندان متأهل شاغل در دانشگاه فردوسی مشهد تعداد140 پرسشنامه توزیع گردید که در نهایت 81 پرسشنامه قابل تحلیل به دست آمد. ابزار گردآور ی دادهها در این تحقیق عبارتند از، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ فرم 47 سوالی، پرسشنامه سبکهای دلبستگی بزرگسالان بشارت (بشارت منتشر نشده)، پرسشنامه باورهای ارتباطی (rbi) و مقیاس سلامت روانی (dass21) میباشد. اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه ها توسط نرم افزار آماری spss16 و با استفاده از رگرسیون چندگانه، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t برای گروه های مستقل، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که 63 درصد از تغییرات در واریانس رضایت زناشویی از روی متغیرهای دموگرافیک، مقیاس سلامت روان، سبکهای دلبستگی و باورهای ارتباطی قابل تبیین بود. بعد از کنترل متغیرهای سن، جنس، مدت زمان ازدواج، تعداد فرزندان و سلامت روان، متغیرهای سبک دلبستگی دوسوگرا و باورهای ارتباطی بطور مستقلانه قادر به پیشبینی رضایت زناشوئی بودند. نتایج همچنین نشان داد در ارتباط با رضایت زناشویی، سبک های دلبستگی ایمن، اجتنابی و باورهای ارتباطی تفاوت معناداری در بین کارمندان مرد وزن وجود نداشتد. ولی در ارتباط با سبک دلبستگی دوسو گرا بین دوگروه کارمندان مرد وزن تفاوت معنادار مشاهده گردید.